Satyra

Wydawać by się mogło, że w sferze wolności obywatelskich kwestia doboru kolorystyki suszonej na balkonie bielizny jest jedną z ostatnich, które mogłyby podlegać regulacji. A jednak, radni gminy Wielkie Bielany postanowili udowodnić, że wyobraźnia legislacyjna nie zna granic. Nowa uchwała, która weszła w życie z początkiem miesiąca, wprowadza restrykcyjne normy dotyczące barw odzieży wywieszanej w przestrzeni publicznej. Czy to krok ku estetycznej utopii, czy raczej dowód na to, że urzędnicza gorliwość może zaprowadzić nas w rejony absurdu? Przeanalizowałam dokumenty.

Przeglądasz media społecznościowe w poszukiwaniu chwili wytchnienia, a tu nagle ON. Młody, opalony, w koszuli rozpiętej o jeden guzik za dużo, nonszalancko oparty o maskę sportowego samochodu, którego raty leasingowe prawdopodobnie przekraczają PKB małego państwa. Z uśmiechem godnym sprzedawcy garnków obiecuje Ci, że za jedyne 9997 zł (promocja z 29997 zł!) zdradzi “Sekret Wolności Finansowej”, którego strzegli przed Tobą bankierzy, politycy i reptilianie. Brzmi kusząco? Oczywiście, że tak. W końcu kto by nie chciał zarabiać, leżąc na hamaku na Bali? Problem w tym, że jedyną osobą, która zarobi na tym kursie, będzie właśnie on.

Zapewne każdy z nas doznał tego egzystencjalnego wstrząsu. Otwierasz paczkę chipsów, a wita Cię głównie powietrze z limitowaną edycją ziemniaków. Sięgasz po ulubiony batonik, który w dłoni zdaje się podejrzanie filigranowy, niczym biżuteria dla lalki. Czy to Twoje dłonie urosły, czy może producenci rozpoczęli masową produkcję w skali mikro? Nie, drodzy czytelnicy, to nie złudzenie. To shrinkflacja – cicha i podstępna dieta, na którą zapisano nas wszystkich bez naszej zgody.

To zjawisko, nazywane przez ekspertów z Instytutu Badań nad Erozją Gramatury (IBNEG) „niewidzialnym podatkiem od nieuwagi”, polega na zmniejszaniu wagi lub objętości produktu przy jednoczesnym utrzymaniu (a czasem nawet podniesieniu!) jego ceny. To genialny w swej prostocie manewr, dzięki któremu korporacyjne słupki w Excelu rosną, a nam… cóż, nam rośnie co najwyżej frustracja. Bo o ile wzrost ceny o 20 groszy zauważymy od razu, o tyle zniknięcie trzech listków z rolki papieru toaletowego czy dwóch ciastek z paczki wymaga już iście detektywistycznego zacięcia.

Współczesny krajobraz relacji międzyludzkich przypomina coraz bardziej jałową pustynię, po której błąkają się jednostki pozbawione kompasu moralnego i jakiejkolwiek busoli wskazującej na stabilność. W epoce, gdzie umowa na abonament telefoniczny posiada więcej klarownych zapisów niż fundamenty ludzkich więzi, na naszych oczach rodzi się nowa, przerażająca plaga: Syndrom Relacyjnej Mgławicy (SRM).

Zjawisko to, zdiagnozowane przez czołowych badaczy z Międzyresortowego Instytutu Badań nad Erozją Więzi Społecznych (MIBEWS), opisuje stan, w którym dwie dorosłe, rzekomo rozumne istoty, funkcjonują w amorficznej, pozbawionej definicji przestrzeni ‘czegoś-pomiędzy’. To nie jest przyjaźń, to nie jest związek – to socjopatologiczna anomalia, w której jedyną stałą jest chroniczna niepewność. Czy ludzkość, która wysłała człowieka na Księżyc, nie potrafi już zdefiniować podstawowej komórki społecznej?

W epoce sonicznego bombardowania, gdzie każdy metr kwadratowy przestrzeni publicznej jest zbrojony playlistą korporacyjnego popu, a domowe zacisze drży od powiadomień, ludzkość dokonała wolty zdumiewającej. Zaczęliśmy masowo konsumować… ciszę. Platformy streamingowe, niegdyś bastiony decybeli, dziś pękają w szwach od playlist typu „Osiem godzin białego szumu” czy „Dźwięki opuszczonej biblioteki”. Czy to desperacka próba ucieczki, czy może, co gorsza, ostateczne sprowadzenie najgłębszej z kontemplacji do roli kolejnego produktu?

Myślisz, że wielogodzinne zarządzanie gildyjnym bankiem, skrupulatne rozdzielanie lootu po pokonaniu ognistego smoka i negocjowanie sojuszy na Discordzie to tylko strata czasu? Błąd! Według najnowszego raportu Międzygalaktycznego Instytutu Badań nad Wirtualną Ekonomią (MIBWE), twoje doświadczenie w World of Warcraft może być warte więcej niż dyplom z ekonomii na SGH. Przygotujcie swoje CV, drodzy rajdowi liderzy – świat finansjery stoi przed wami otworem!

Wojna. Wojna nigdy się nie zmienia. A przynajmniej tak myśleliśmy do wczoraj, bo okazuje się, że prawdziwym, odwiecznym konfliktem ludzkości nie jest walka o zasoby czy ideologie, ale starcie z plątaniną kabli za biurkiem. Każdy z nas, budowniczych świątyń z krzemu i RGB, zna ten ból. Godziny spędzone na upychaniu przewodów, zaciskaniu trytytek i modlitwach do patrona estetyki. Ale co, jeśli powiem wam, że ten bałagan – lub jego brak – to coś więcej niż tylko kwestia wyglądu? Co, jeśli to bezpośredni wgląd w najgłębsze zakamarki naszej psychiki?

Według przełomowych badań opublikowanych przez Szwajcarski Instytut Cyber-Psychoanalizy (SICP), sposób, w jaki zarządzamy okablowaniem w naszych komputerach, jest niczym cyfrowy test Rorschacha. „Obserwując układ kabli, możemy zdiagnozować ukryte lęki, aspiracje, a nawet preferencje kulinarne” – twierdzi dr Hans Kabelsalat, szef projektu badawczego. Czy jesteś gotów spojrzeć prawdzie w oczy i sprawdzić, co twoje kable mówią o tobie?

Znasz to uczucie. Nowy, lśniący gadżet kusi z ekranu monitora. Rozsądek podpowiada: “nie stać cię”, ale serce krzyczy: “muszę to mieć!”. I wtedy pojawia się on, rycerz na białym koniu cyfrowego marketingu: przycisk “Kup teraz, zapłać później”. Cztery “bezbolesne” raty, zero procent, żadnych ukrytych kosztów. Brzmi jak utopia, prawda? Jak darmowy bilet do krainy wiecznej konsumpcji, gdzie portfel nigdy nie płacze. A co, jeśli powiem Wam, że ten bilet ma w regulaminie dopisek drobnym druczkiem, który prowadzi prosto do finansowego czyśćca?

Współczesna cywilizacja, chwiejąca się w posadach pod naporem moralnego relatywizmu, stanęła w obliczu nowego, podstępnego zagrożenia. Zjawisko, dotychczas trywializowane w popkulturze pod anglosaskim mianem „friendzone”, zostało przez czołowych badaczy z Międzywydziałowego Instytutu Etyki Relacyjnej im. Świętego Walentego w Gnieźnie sklasyfikowane jako groźna jednostka nozologiczna: Syndrom Otchłani Platonicznej (SOP). To nie jest, szanowni Państwo, niewinna odmowa. To świadomy akt erozyjny wymierzony w fundamenty prokreacji i stabilności społecznej.

W zaciszu gabinetów, z dala od zgiełku codzienności, radni gminy Nowy Porządek podjęli decyzję, która może na zawsze odmienić krajobraz lokalnych posesji. Uchwała Nr LXXIV/234/2024 w sprawie ustalenia zasad estetyki małej architektury i ogrodzeń wprowadza rewolucję, której orężem jest wzornik kolorów RAL. Urzędnicza wizja harmonii ma jednak swoją cenę. Czy estetyczna utopia jest warta wolności wyboru koloru własnego płotu? Sprawdziłam zapisy uchwały, by dowiedzieć się, w jakich barwach maluje się nasza przyszłość.