Wibracje

Czy zastanawiałaś się kiedyś, co tak naprawdę dzieje się na twoim talerzu? Siadasz do stołu po ciężkim dniu, by odżywić swoje ciało, a w dłoni dzierżysz… kawałek zimnego, ostrego metalu. Widelcem nakłuwasz niewinnego brokuła, nożem brutalnie rozcinasz liść sałaty. Czy to jest akt odżywiania? A może nieświadomego, codziennego mikro-ataku na energię, którą za chwilę masz przyjąć?

Od dawna czułam, że coś jest nie tak z naszym podejściem do jedzenia, ale dopiero niedawno elementy układanki wskoczyły na swoje miejsce. To, co bierzemy za normę – elegancki komplet sztućców – może być jednym z najbardziej subtelnych narzędzi kontroli, jakie kiedykolwiek wymyślono. Narzędziem, które odcina nas od pierwotnej harmonii z pożywieniem.

Współczesny świat kocha minimalizm. Czyste linie, gładkie powierzchnie, ascetyczna biel. Wmawia się nam, że to synonim spokoju i porządku. Ale czy zastanawiałyście się kiedyś, co tak naprawdę kryje się za tą estetyczną rewolucją? Dlaczego w ciągu zaledwie kilku dekad porzuciłyśmy rzeźbione, dębowe komody naszych prababek na rzecz bezdusznych, laminowanych płyt, które pachną klejem, a nie lasem? Odpowiedź może Was zszokować. To nie jest przypadek. To zaplanowana operacja, którą nazywam ‘Wielką Meblarską Unifikacją’, mająca na celu odcięcie nas od pierwotnego źródła siły – wibracyjnej pamięci drzew.